علت بروز بیماری مزمن قلبی چیست؟

در یک مطالعه جدید از مدل های حیوانی برای بررسی این که چرا ۵۰ درصد افراد پس از تجربه حمله قلبی دچار نارسایی مزمن قلبی می شوند استفاده شد.

محققان دریافتند که رسوب آهن به دنبال حمله قلبی منجر به تشکیل بافت چربی در قلب و در نتیجه نارسایی مزمن قلب می شود.

آنها همچنین دریافتند که دارو هایی که آهن را از بدن خارج می کنند ممکن است برخی از علائم نارسایی مزمن قلبی را کاهش دهند. حمله قلبی زمانی اتفاق می افتد که یک لخته خون جریان خون را به قلب مسدود می کند.

درمان های پزشکی و جراحی می تواند شریان های مسدود شده را دوباره باز کند و جان انسان ها را نجات دهد. با این وجود حدود ۵۰ درصد از افرادی که دچار حمله قلبی می شوند متعاقباً دچار نارسایی مزمن قلبی می شوند و در عرض ۵ سال می میرند.

شواهد زیادی نشان می دهد که حمله قلبی می تواند منجر به رسوب مزمن آهن و تجمع سلول های ایمنی پیش التهابی شود. تحقیقات دیگر نشان می دهد که رسوب چربی در ناحیه حمله قلبی نیز رایج است و با اختلال در عملکرد قلب مرتبط است. اما مشخص نیست که چگونه رسوب چربی در اطراف اسکار حمله قلبی اتفاق می افتد.

درک بیشتر در مورد چگونگی ایجاد نارسایی مزمن قلبی پس از حمله قلبی می تواند راه را برای درمان و شیوه های پیشگیری جدید هموار کند.

برای این مطالعه محققان یک گونه سگ را مطالعه کردند. همه حیوانات دچار حمله قلبی شدند اما برخی از آنها دچار خونریزی شدند که یکی از شایع ترین و آسیب رسان ترین صدمه های قلبی پس از حمله قلبی است. آنها سگ ها را در طول ۶ ماه بعد با ام آر آی قلب ارزیابی های میکروسکوپی و تجزیه و تحلیل شناسایی پروتئین ها تحت نظر گرفتند.

محققان به مدت ۸ هفته پس از حمله قلبی به برخی از سگ هایی که دچار خونریزی در ماهیچه های قلب شده بودند یک شلاتور آهن دارویی که آهن اضافی را از بدن دفع می کند دادند. بقیه سگ ها این دارو را دریافت نکردند و به عنوان گروه کنترل نگهداری شدند.

از تصویربرداری MRI قلب محققان دریافتند که رسوب آهن در قلب سگ هایی که پس از حمله قلبی دچار خونریزی در عضله قلب شده اند بیشتر است. آنها همچنین دریافتند که سطح آهن بالا از ۳ روز تا ۶ ماه پس از حمله قلبی تقریباً ثابت می ماند.

همچنین مشخص شد که رسوب چربی مشخصه حمله قلبی است و سطح رسوب چربی با تجمع آهن مرتبط است. شلاتور ها به طور قابل توجهی تجمع آهن و چربی را کاهش دادند و با بهبود آناتومیکی و عملکردی مثبت همراه بودند.