معرفی فیلم این چند نفر

اصلاً اشتباه نکنید! این چند نفر که خیلی ها به اشتباه دنبال فیلمش می گردند، یک سریال تلویزیونی کمدی به یادماندنی است که سال ۱۳۷۸ از شبکه ۳ سیما پخش شد و خاطرات شیرین زیادی را برای خیلی ها ساخت. این سریال با رویکردی نو و طنزآمیز، دنیای چهار شخصیت با یک نام مشترک را به تصویر می کشد و هنوز هم بعد از این همه سال، با همان حرارت و حال وهوای قدیمی اش، کلی حرف برای گفتن و کلی خنده برای هدیه دادن دارد.

راستش را بخواهید، وقتی اسم این چند نفر می آید، ناخودآگاه یک حس نوستالژی شیرین دل آدم را قلقلک می دهد. یاد اون روزای دهه هفتاد که پای تلویزیون جمع می شدیم و با داستان های بامزه هژیرها می خندیدیم، آدم رو می بره به گذشته. این سریال نه تنها یک کمدی صرف نبود، بلکه با شوخی های ظریف و کاراکترهای دوست داشتنی اش، انگار آینه ای بود از زندگی خودمون، پر از چالش های کوچیک و بزرگ که با چاشنی طنز، قابل تحمل تر می شدند. حالا بیایید با هم یک سفر نوستالژیک به دنیای این سریال جذاب داشته باشیم و ببینیم چرا این «چند نفر» هنوز هم اینقدر پرطرفدار و دیدنی هستند.

این چند نفر؛ شاهکار کمدی تلویزیونی دهه ۷۰

یادش بخیر، اواخر دهه هفتاد بود که تلویزیون هر از گاهی با یک کمدی ناب و تازه، خنده رو مهمون خونه هامون می کرد. سریال این چند نفر هم دقیقاً یکی از همین اتفاقات شیرین بود که با کارگردانی مهران غفوریان و پخش از شبکه ۳ سیما، حسابی گل کرد. این سریال با ژانر کمدی موقعیت، اونقدر ایده و اجرای درخشانی داشت که خیلی زود تونست جایگاه ویژه ای توی دل بیننده ها پیدا کنه. می دونید، اون زمان تلویزیون هنوز مثل الان پر از سریال های جور واجور نبود و کارهای کمدی مثل این چند نفر، واقعاً غنیمت شمرده می شدند.

مهران غفوریان که هم خودش توی سریال بازی می کرد و هم پشت دوربین، حسابی گُل کاشت. این چند نفر به نوعی یه نقطه عطف توی کمدی تلویزیونی ایران به حساب میاد، چون با یه ایده خیلی ساده اما خلاقانه، تونست طنز رو به شکل دیگه ای به مخاطب ها نشون بده. ایده اصلی سریال این بود که چهار تا آدم کاملاً متفاوت با یک اسم مشترک، یعنی هژیر داشته باشیم و هر کدوم از این هژیرها، تو دل داستان ها و موقعیت های کمدی خودشون گرفتار بشن. این ایده، هم تازگی داشت و هم پتانسیل بالایی برای خلق لحظات خنده دار و غیرمنتظره. اونقدر این ایده بکر بود که هنوزم بعد از سال ها، وقتی اسم سریال این چند نفر میاد، همه یاد اون هژیرهای دوست داشتنی میفتن.

داستان سریال این چند نفر | ماجراهای هژیرهای فراموش نشدنی

قلب تپنده سریال این چند نفر، همین ماجراهای موازی و گاهی درهم تنیده ی چهار هژیر ماجراست. هر کدوم از این هژیرها، دنیای خودشون رو دارن و به نوعی با چالش های زندگی دست و پنجه نرم می کنن. بیاید نگاهی بندازیم به داستان هر کدومشون:

هژیر (بیژن بنفشه خواه): رنج بیکاری و مسافرکشی

هژیر با بازی بیژن بنفشه خواه، شاید عاقل ترین یا حداقل «کم جنون ترین» هژیر بین این جمع بود. اون با مشکل بیکاری دست و پنجه نرم می کرد و همین بیکاری، کار دستش داده بود. کار به جایی می رسه که فرشته خانم، زن هژیر، قهر می کنه و میره خونه پدرش. بیچاره هژیر، برای برگردوندن فرشته و امرار معاش، مجبور میشه به مسافرکشی روی بیاره. ماجراهای هژیر بیژن بنفشه خواه، بیشتر حول محور مشکلات خانوادگی، تلاش برای کسب درآمد و البته حماقت های بامزه ای بود که موقع مسافرکشی براش پیش می اومد. تقلاهای این هژیر برای زندگی و حفظ خانواده اش، با چاشنی طنز شیرینی همراه بود که برای خیلی ها ملموس بود.

هژیر (رضا شفیعی جم): شیطنت های کلوب ویدئویی

هژیر با بازی رضا شفیعی جم، کاراکتری با نمک و کمی مجنون مآب بود. اون بیشتر وقتش رو توی یک کلوب ویدئویی می گذروند و به رئیسش کمک می کرد. اگه یادتون باشه، کلوب های ویدئویی اون زمان پاتوق جوون ها بود و پر از اتفاقات بامزه و گاهاً عجیب و غریب. هژیر شفیعی جم با لحن خاص خودش، حرکات بانمک و شیطنت هایی که توی کلوب ازش سر می زد، حسابی دل مخاطب رو می برد. کمدی این شخصیت بیشتر از نوع کمدی فیزیکی و دیالوگ محور بود که رضا شفیعی جم استادش بود.

هژیر (مهران غفوریان): دوندگی های کش لقمه

مهران غفوریان، علاوه بر کارگردانی، خودش هم یکی از نقش های هژیر رو بازی می کرد. این هژیر، نان آور خونه بود و شغل جالبی داشت: توزیع کش لقمه یا همون پیتزا! اون زمان پیتزا فروشی ها تازه داشتند باب می شدند و پیک موتوری ها هم صحنه های کمدی زیادی رو خلق می کردند. هژیر مهران غفوریان با دوچرخه یا موتور کوچیکش، توی سطح شهر می چرخید و کش لقمه ها رو به دست مشتری ها می رسوند. چالش های این شغل، تعاملات بامزه با مشتری ها و موقعیت های اسلپ استیک و فیزیکی که براش پیش می اومد، از جذابیت های اصلی این شخصیت بود.

هژیر (ارژنگ امیرفضلی): در دنیای متفاوت خودش

و اما هژیر ارژنگ امیرفضلی، که خب داستانش کمی متفاوت تر از بقیه بود. این هژیر اونقدر دچار جنون و حالت های عجیب بود که ظاهراً همون اوایل سریال به تیمارستان منتقل شد. کاراکتر ارژنگ امیرفضلی همیشه یه جور خاصی متفاوت و متمایز بود و توی سریال این چند نفر هم این تفاوت رو به وضوح نشون داد. اگرچه حضورش مستقیمش در داستان های اصلی کمتر بود، اما همین حضور کوتاه و حال و هوای خاصش، حسابی توی ذهن ها مونده.

نقش شخصیت های مکمل در پیشبرد داستان

غیر از هژیرهای اصلی، چند شخصیت مکمل هم توی سریال بودن که نقش خیلی مهمی توی خلق لحظات کمدی و پیشبرد داستان داشتند:

• عمو خسرو (مهران غفوریان): بدون شک یکی از ماندگارترین شخصیت های سریال، عمو خسرو با بازی شاهکار مهران غفوریان بود. این پیرمرد به ظاهر زرنگ اما ساده دل، علاقه زیادی به هژیرها داشت و همیشه با اونا سروکله می زد. لهجه و کلمات خاصش مثل نَپَر، تیر تَپَر و سهراپ محموتی (سهراب محمودی) هیچ وقت از یاد بیننده ها نمیره. عمو خسرو با اون خنده های خاص و دیالوگ های بامزه اش، ستون فقرات طنز سریال بود.
• سهراب محمودی: دوست و شریک عمو خسرو که بیشتر وقتش رو با اون توی کار تراش سنگ مقبره می گذروند. این دو نفر با هم، موقعیت های کمدی زیادی رو خلق می کردند.
• فرشته خانم و شیرین: زن هژیر بیژن بنفشه خواه و شیرین، شخصیت هایی بودند که به نوعی در زندگی هژیرها حضور داشتند و زمینه ساز اتفاقات کمدی زیادی می شدند.

سبک کمدی سریال این چند نفر ترکیبی هوشمندانه از کمدی کلامی، کمدی فیزیکی (اسلپ استیک)، کمدی موقعیت و البته شخصیت پردازی های اغراق آمیز بود. همین ترکیب باعث شده بود که سریال برای همه گروه های سنی جذاب باشه و هر کسی با بخشی از شوخی هاش ارتباط برقرار کنه.

این چند نفر نشون داد که با یک ایده ساده، اما پردازش و اجرای خلاقانه، میشه اثری موندگار خلق کرد که از مرز زمان عبور کنه و هنوز هم برای مخاطب جذاب باشه.

بازیگران این چند نفر و شخصیت های ماندگارشان

وقتی صحبت از موفقیت یک اثر کمدی میشه، نمی تونیم از نقش حیاتی بازیگران غافل بشیم. تیم بازیگری این چند نفر واقعاً گل کاشتند و هر کدومشون به بهترین شکل ممکن، شخصیت خودشون رو زنده کردند. مهران غفوریان، به عنوان کارگردان و یکی از بازیگران اصلی، خودش یکی از نقاط قوت سریال بود. حضور او در دو نقش متفاوت، هم پشت دوربین و هم جلوی دوربین (در نقش هژیر کش لقمه و عمو خسرو)، نشان از تبحر و خلاقیتش داشت و به جذابیت سریال حسابی اضافه کرده بود.

هژیرهای داستان و تحلیل مختصر کاراکترشان

• بیژن بنفشه خواه: نقش هژیر عاقل تر و کمی مظلوم را بازی می کرد. بنفشه خواه با بازی آرام و در عین حال کمدی اش، تصویری باورپذیر از یک جوان بیکار و درگیر مشکلات خانوادگی را ارائه داد. طنزش بیشتر از جنس کمدی موقعیت و واکنش های طبیعی به اتفاقات بود.
• رضا شفیعی جم: هژیر با لحن و حرکات خاص خودش، استاد کمدی فیزیکی و دیالوگ های بامزه بود. اون با انرژی و شیطنت هایش، یک کاراکتر کاملاً منحصربه فرد را خلق کرد که هنوز هم لحظات خنده دارش توی ذهن ها مونده. کمدی او بیشتر از جنس شوخی های زبانی و حرکات اغراق آمیز بود که برایش امضای خاصی محسوب می شد.
• ارژنگ امیرفضلی: با نقش هژیر مجنون، پتانسیل کمدی متفاوتی را به سریال اضافه کرد. اگرچه حضورش کوتاه بود، اما به خوبی توانست یک کاراکتر عجیب و غریب و دوست داشتنی را به تصویر بکشد که بیننده ها را درگیر دنیای خاص خودش می کرد.

بازیگران نقش های مکمل و فراموش نشدنی

همانطور که قبل تر اشاره شد، نقش عمو خسرو با بازی بی نظیر مهران غفوریان، یکی از ستون های اصلی طنز سریال بود. لهجه خاص، دیالوگ های فراموش نشدنی و آن سادگی و زرنگی ظاهری اش، این شخصیت را به یکی از نمادهای کمدی دهه هفتاد تبدیل کرد. مهران غفوریان با جزئیاتی که به این شخصیت اضافه کرده بود، آن را از یک پیرمرد معمولی به یک کاراکتر کمدی بی بدیل تبدیل کرد. بازیگر نقش سهراب محمودی، دوست و شریک عمو خسرو هم توانست در کنار غفوریان، لحظات خنده داری را رقم بزند. فرشته خانم (همسر هژیر بیژن بنفشه خواه) و شیرین نیز اگرچه ممکن است نام بازیگرانشان به اندازه بقیه پررنگ نباشد، اما نقش مهمی در ایجاد موقعیت های داستانی و کمدی داشتند.

یکی از رازهای موفقیت سریال کمدی این چند نفر، شیمی فوق العاده ای بود که بین بازیگران اصلی وجود داشت. انگار همه برای یک هدف مشترک دور هم جمع شده بودند: خنداندن مردم. این هماهنگی و حس رفاقت بین بازیگران، به وضوح در تک تک سکانس ها دیده می شد و همین باعث می شد که لحظات کمدی طبیعی تر و دلنشین تر به نظر برسند. وقتی بازیگران با هم راحت باشند و از کارشان لذت ببرند، این حس به خوبی به مخاطب هم منتقل می شود.

چرا این چند نفر هنوز هم دیدنی و محبوب است؟

شاید برای خیلی ها سوال پیش بیاید که بعد از گذشت این همه سال، چرا سریال این چند نفر هنوز هم اینقدر جذابه و وقتی از تلویزیون پخش میشه، خیلیا پای اون می نشینند؟ جواب این سوال، توی چند تا دلیل مهم و البته احساسیه:

عامل نوستالژی: یادآوری دوران شیرین

مهم ترین دلیل، بدون شک حس نوستالژی است. این چند نفر برای نسل جوان تر شاید فقط یک کمدی قدیمی باشه، اما برای کسانی که دهه ۷۰ رو تجربه کردند، یادآور دوران کودکی و نوجوانیه. یاد روزهایی که بعد از مدرسه یا سر شب، پای تلویزیون می نشستیم و از ته دل با عمو خسرو و هژیرها می خندیدیم. این خاطرات شیرین، باعث میشه هر بار که این سریال رو می بینیم، حس خوبی بهمون دست بده.

طنز ساده و بی تکلف: خنده ای از جنس زندگی

طنز سریال این چند نفر، طنزی ساده، بی ادعا و از جنس زندگی بود. خبری از پیچیدگی های روشنفکرانه یا شوخی های خاص نبود. طنز این سریال، از دل موقعیت های روزمره، شخصیت پردازی های اغراق آمیز و دیالوگ های بامزه بیرون می آمد. همین سادگی باعث می شد که همه اقشار جامعه، از کودک تا بزرگسال، بتونن باهاش ارتباط برقرار کنن و ازش لذت ببرن. این کمدی، مرهمی بود بر خستگی های روز و یک خنده از ته دل رو هدیه می داد.

شخصیت پردازی قوی و کاریزماتیک: هژیرهایی که در ذهن ماندند

همونطور که گفتیم، کاراکترهای این سریال، خصوصاً عمو خسرو و هژیرها، اونقدر قوی و کاریزماتیک بودند که حتی پس از سال ها توی ذهن مخاطبان باقی موندند. هر کدوم از اونا ویژگی های خاص خودشون رو داشتند که اونا رو دوست داشتنی می کرد. از سادگی و مهربانی عمو خسرو تا شیطنت های هژیر شفیعی جم، همه و همه باعث شدند که این شخصیت ها فراموش نشن و همیشه لبخند به لب بیننده ها بیارن.

پتانسیل تکرارپذیری: هر بار دیدنی

برخی سریال ها فقط یک بار دیدنی هستند، اما این چند نفر از اون دسته کارهایی بود که حتی با چند بار تماشا هم جذابیتش رو از دست نمی داد. این پتانسیل تکرارپذیری، ناشی از طنز موقعیت قوی و شوخی های غیر کلیشه ای بود که با هر بار دیدن، باز هم تازگی خودش رو حفظ می کرد.

بازتاب جامعه: آینه ای از مشکلات با زبان طنز

سریال معرفی سریال این چند نفر به نوعی با زبان طنز، به معضلات و مشکلات جامعه اون روزها، مثل بیکاری، مشکلات خانوادگی و دغدغه های جوون ها اشاره می کرد. این نگاه طنزآمیز به واقعیت های اجتماعی، باعث می شد که مخاطب با سریال ارتباط عمیق تری برقرار کنه و حس کنه که این داستان ها، غریبه نیستند و شاید بخشی از زندگی خودش هم باشند. این هنر کمدی است که با خنده، تلخی ها را کمی شیرین تر می کند.

حواشی، نکات جالب و دیالوگ های ماندگار

وقتی این چند نفر روی آنتن رفت، استقبال بی نظیری ازش شد. هم منتقدان و هم مردم، نظرات مثبت زیادی درباره اش داشتند و به سرعت تبدیل به یکی از محبوب ترین برنامه های تلویزیونی شد. این سریال نه تنها مخاطب ها رو سرگرم می کرد، بلکه به نوعی راه رو برای کمدی سازان بعدی هم باز کرد و نشون داد که میشه با ایده های نو، کارهای موفقی ساخت.

یکی از جذابیت های سریال، دیالوگ های خاص و ماندگارش بود که هنوز هم بعد از سال ها، توی ذهن ها مونده. مثلاً کلمات و عباراتی که عمو خسرو استفاده می کرد، مثل نَپَر یا تیر تَپَر یا طرز صدا زدن سهراپ محموتی (سهراب محمودی)، به نوعی امضای سریال شده بودند و حتی بعضی ها توی مکالمات روزمره شون هم از این کلمات استفاده می کردند. این نشون میده که چقدر این سریال تونسته بود توی فرهنگ و گفتار مردم نفوذ کنه.

خیلی ها همیشه این سوال رو می پرسن که آیا امکان داره روزی دوباره شاهد ساخت دنباله یا بازسازی سریال این چند نفر باشیم؟ راستش رو بخواهید، ساخت اثری به همون کیفیت و با همون حس و حال نوستالژیک، کار آسونی نیست. بازیگران اون زمان جوون تر بودند و فضای کمدی جامعه هم متفاوت بود. اما خب، همیشه میشه امیدوار بود که شاید روزی با یک ایده درخشان و تیمی قوی، دوباره بتونیم ماجراهای هژیرها رو ببینیم، البته با همون سادگی و طنز بی ادعای خودش.

دیالوگ های خاص عمو خسرو و شیطنت های هژیرها، امضایی فراموش نشدنی بر پیکره کمدی تلویزیون ایران هستند.

سوالات متداول

این چند نفر فیلم است یا سریال؟

بسیاری از افراد به اشتباه فکر می کنند که این چند نفر یک فیلم سینمایی است. اما باید بدانید که این اثر در واقع یک سریال تلویزیونی کمدی است که در سال ۱۳۷۸ از شبکه ۳ سیما پخش شد و در چندین قسمت به روی آنتن رفت.

سال پخش سریال این چند نفر چه بود؟

سریال این چند نفر برای اولین بار در سال ۱۳۷۸ از تلویزیون ایران پخش شد و به سرعت به محبوبیت رسید.

کارگردان این چند نفر کیست؟

کارگردانی این سریال کمدی پرطرفدار را مهران غفوریان بر عهده داشت. او علاوه بر کارگردانی، در نقش یکی از هژیرها و همچنین شخصیت عمو خسرو نیز ایفای نقش کرد.

بازیگر نقش عمو خسرو در این چند نفر چه کسی بود؟

شخصیت ماندگار و بسیار محبوب عمو خسرو در سریال این چند نفر را مهران غفوریان، کارگردان سریال، بازی کرد. او با لهجه و کلمات خاصش، این نقش را به یکی از خاطره انگیزترین کاراکترهای کمدی تبدیل کرد.

کدام بازیگران نقش هژیر را بازی کردند؟

در سریال این چند نفر، چهار بازیگر اصلی نقش شخصیت های متفاوت به نام هژیر را ایفا کردند: بیژن بنفشه خواه، رضا شفیعی جم، مهران غفوریان و ارژنگ امیرفضلی. هر کدام از این بازیگران، جنبه متفاوتی از این شخصیت را به تصویر کشیدند.

آیا امکان دانلود یا تماشای آنلاین قانونی این چند نفر وجود دارد؟

با توجه به محبوبیت سریال این چند نفر، ممکن است این سریال در برخی پلتفرم های پخش آنلاین ایرانی که به صورت قانونی محتوای آرشیو تلویزیون را ارائه می دهند، در دسترس باشد. برای اطمینان از تماشای قانونی، می توانید نام سریال را در پلتفرم های معتبر جستجو کنید.

جمع بندی و نتیجه گیری

خلاصه که این چند نفر، با اینکه ممکنه بعضی ها به اشتباه دنبال فیلمش بگردند، یک سریال کمدی بی نظیر و فراموش نشدنی در تاریخ تلویزیون ایران به حساب میاد. این سریال با ایده خلاقانه، شخصیت پردازی های قوی و بازی های درخشان، تونست خنده رو به لب خیلی ها بیاره و حسابی دل مخاطبانش رو ببره. اون نه تنها یک کمدی ساده بود، بلکه آینه ای بود از زندگی خودمون، با چاشنی طنز و نگاهی نوستالژیک.

اگه تا حالا این سریال رو ندیدید، حتماً یه فرصت بهش بدید و اگه قبلاً دیدید، پیشنهاد می کنیم دوباره به دنیای هژیرها و عمو خسرو سر بزنید و خاطرات شیرین گذشته رو زنده کنید. معرفی سریال این چند نفر فقط یک معرفی نیست، بلکه دعوتی است به سفری به گذشته ای شیرین و پر از خنده.

ما دوست داریم نظر شما رو هم بدونیم! کدوم شخصیت سریال رو بیشتر دوست داشتید؟ کدوم دیالوگش هنوزم توی ذهنتونه؟ خاطرات خودتون از دیدن این چند نفر رو توی بخش نظرات با ما و بقیه به اشتراک بذارید.