خلاصه کتاب تغییر شیوه رهبری | ۱۱ درس جان ماکسول

برای اینکه تو دنیای پرسرعت و پر تغییر امروز، یه رهبر موفق و تاثیرگذار باشی، باید بتونی دائم خودت رو به روز کنی و سبک رهبری ت رو متناسب با چالش های جدید تغییر بدی. کتاب «تغییر شیوه رهبری» (Leadershift) نوشته جان سی ماکسول، دقیقاً همین مسیر تحول رو بهت نشون می ده و با ۱۱ درس کلیدی، راه و رسم رهبری کردن تو قرن ۲۱ رو بهت یاد می ده تا بتونی هم خودت رشد کنی و هم تیمت رو به سمت موفقیت هدایت کنی.

جان سی ماکسول، اسمش تو دنیای رهبری یه جورایی مترادف با موفقیت و تاثیرگذاریه. ایشون سال هاست که به عنوان یه مربی، نویسنده و سخنران شناخته شده، به هزاران نفر کمک کرده تا پتانسیل رهبری خودشون رو کشف کنن و به بهترین نسخه از خودشون تبدیل بشن. کتاب های ماکسول، همیشه پر از نکته های کاربردی و الهام بخشه که فقط تئوری نیستن، بلکه از دل تجربه و عمل دراومدن.

حالا می رسیم به کتاب «تغییر شیوه رهبری». این کتاب یه نقشه راهه برای هر کسی که می خواد تو دنیای امروز حرفی برای گفتن داشته باشه، چه یه مدیر ارشد باشی، چه یه کارآفرین تازه کار، یا حتی کسی که تازه قدم تو مسیر رهبری گذاشته. ماکسول تو این کتاب، ازت می خواد که از منطقه امن خودت بیای بیرون و جرات کنی تا مدل های قدیمی رهبری رو بذاری کنار و یه جور دیگه فکر و عمل کنی. اون یازده تا تغییر بنیادی رو معرفی می کنه که اگه بتونی تو خودت ایجاد کنی، تبدیل به یه رهبر تحول آفرین می شی.

تو این مقاله، می خوایم غواصی کنیم تو عمق این ۱۱ درس جان ماکسول و ببینیم چطور می شه این تغییرات رو تو زندگی و کارمون پیاده کنیم. قراره یاد بگیریم چرا اصلاً نیاز به تغییر داریم، چطور از مدیریت سنتی به رهبری مدرن کوچ کنیم و قدم به قدم با «رهبر شیفت ها»ی ماکسول آشنا بشیم. پس اگه آماده ای که دیدگاهت رو نسبت به رهبری دگرگون کنی، با ما همراه باش.

از مدیریت تا رهبری: درک بنیادین Leadershift

یه زمانی، یعنی مثلاً دهه های ۷۰ و ۸۰ میلادی، همه حرف و حدیث ها تو محیط کار، حول محور «مدیریت» بود. پیتر دراکر، که خیلی ها ازش به عنوان پدر علم مدیریت یاد می کنن، تو اون دوران حسابی تو بورس بود و مدیریت یه جورایی کلمه کلیدی موفقیت تو کسب وکارها به حساب می اومد. اما کم کم با اومدن دهه ۹۰ و سرعت گرفتن تغییرات، یه چیزی عوض شد. اون موقع بود که کتاب های رهبری سر و کله شون پیدا شد و مردم فهمیدن که دنیا دیگه اون دنیای سابق نیست.

پارادایم شیفت از مدیریت به رهبری

تغییرات الان اون قدر سریع و پیچیده ان که دیگه با مدل های قدیمی مدیریت نمی شه دووم آورد. قبلاً می شد برنامه های بلندمدت پنج ساله و ده ساله ریخت و خیال همه راحت بود، اما حالا شاید یه برنامه دو ساله هم خیلی بلندمدت به حساب بیاد! سیستم مدیریت سنتی، بر این فرض بنا شده بود که اگه یه سری ورودی مشخص داشته باشی، یه سری خروجی ثابت هم می گیری. یعنی همه چی خطی و قابل پیش بینی بود. اما تو این دنیای به هم ریخته و پر از ابهام، دیگه این فرمول ها جواب نمی ده. اینجا رهبران پاسخگو و انعطاف پذیرن که می تونن گلیم خودشون و سازمانشون رو از آب بکشن بیرون، نه مدیران خشک و سفت و سخت.

اریک جی مک نالتی، مدیر بخش تحقیقات «رهبری بین المللی»، توضیح می ده که مدیران معمولاً رو کنترل و حفظ وضعیت موجود تمرکز می کنن، در حالی که رهبران بیشتر به فکر الهام بخشی، نوآوری و حرکت به سمت آینده ان. این یعنی یه تغییر پارادایمی اساسی: دیگه فقط این نیست که چرخ ها رو بچرخونی، بلکه باید بدونی کدوم چرخ ها رو باید بچرخونی و اصلاً چرا باید بچرخونیشون! رهبری مدرن، یعنی توانایی دیدن آینده، ساختن چشم انداز و بسیج کردن آدم ها برای رسیدن به اون چشم انداز.

ضرورت سازگاری و چابکی

تو دنیای پر از نوسان امروز، توانایی سازگاری و چابکی برای رهبران، حکم اکسیژن رو داره. اگه نتونی خودت رو با تغییرات وفق بدی، خیلی زود از دور رقابت حذف می شی. به قول ماکسول، اگه یه رهبر تغییر نکنه و همون جور قبلی فکر و عمل کنه، نمی تونه تو دنیایی که لحظه به لحظه داره عوض می شه، امید به موفقیت داشته باشه. یه رهبر خوب مثل آب می مونه؛ خودش رو تو هر ظرفی، هر شکلی در میاره و با هر موقعیتی سازگار می شه.

«رهبران خوب سازگار می شن و تغییر می کنن. اونا ثابت نمی مونن، چون می دونن که جهان اطرافشون هم ثابت نمی مونه.»

چابکی هم یه ویژگی حیاتی دیگه است. یوزپلنگ رو تصور کن. سرعتش فوق العاده ست، اما چیزی که اون رو به یه شکارچی بی رقیب تبدیل می کنه، نه فقط سرعت، که چابکی بی نظیرشه. یوزپلنگ می تونه تو یه لحظه سرعتش رو کم کنه، از پهلو بجهّه و مسیرش رو عوض کنه، بدون اینکه چشم از هدفش برداره. رهبران امروز هم باید همین قدر چابک باشن؛ بتونن سریع واکنش نشون بدن، استراتژی های جدید رو امتحان کنن و اگه یه روش جواب نداد، سریع سراغ روش بعدی برن.

ذهن باز و پذیرش تغییر

رهبرانی که از پس «تغییر شیوه رهبری» بر میان، یه ویژگی مشترک دارن: ذهن باز. اونا عاشق تغییر، خلاقیت و ایده های جدیدن. از پرسیدن سوالات جسورانه نمی ترسن و دائم دنبال اینن که از هر چیزی که تو کائنات می بینن، درس بگیرن. برعکس مدیران سنتی که ممکنه به حفظ وضع موجود یا «اینجا همیشه همین جوری بوده» اعتقاد داشته باشن، رهبران واقعی دنبال «چرا راه بهتری رو امتحان نکنیم؟» می گردن.

اگه ذهنت رو به روی ایده های نو و روش های جدید باز نکنی، نمی تونی تغییرات لازم رو تو خودت و سازمانت ایجاد کنی. این یعنی باید از منطقه امن فکری ت بیای بیرون و جرات کنی چیزهایی رو که تا حالا تجربه نکردی، امتحان کنی. رهبران موفق، از شکست نمی ترسن؛ اونا شکست رو یه فرصت برای یادگیری و رشد می دونن و دائم در حال آزمایش و خطا هستن.

هفت تمرین اساسی برای رهبران در مسیر تغییر

همون طور که گفتیم، دنیای امروز از رهبرا می خواد که دائم در حال به روزرسانی باشن. جان ماکسول هفت تا تمرین اساسی رو معرفی می کنه که اگه هر رهبری انجامشون بده، می تونه تو این مسیر تغییر، حسابی موفق بشه و همیشه جلوتر از بقیه بمونه:

1. یادگیری مداوم، ناآگاهانه و تکراری: علم و دانش با سرعت برق و باد داره تغییر می کنه. دروسی که تو دانشگاه ها تدریس می شن، شاید قبل از اینکه دانشجوها فارغ التحصیل بشن، قدیمی و منسوخ شده باشن! پس یه رهبر باید همیشه در حال یادگیری باشه، حتی اگه ناخودآگاه باشه. باید مدام اطلاعات جدید رو جذب کنه و خودش رو آپدیت نگه داره.
2. قدردان دیروز، اما زندگی در حال: یادگرفتن از گذشته خیلی مهمه، اما نباید تو گذشته گیر کنی. به قول بِیب روث (ستاره بیسبال): «گل های دیروز ربطی به بازی امروز ندارن.» یعنی چی؟ یعنی چالش های امروز رو دریاب، نه افتخارات گذشته ت رو. هرچقدر هم که قبلاً موفق بودی، اگه به چالش های فعلی توجه نکنی، نمی تونی به جلو حرکت کنی.
3. سرعت و زمان سنجی: یه ضرب المثل قدیمی میگه: «دنیا فقط دو روزه.» یه روز خیلی دیر می شه، یه روز خیلی زود! رهبر باید بتونه تو زمان درست، تصمیم درست رو بگیره و سریع عمل کنه. اگه فرصتی پیش اومد، باید مثل یه یوزپلنگ چابک عمل کنی و از دستش ندی.
4. جستجوی عمیق تر برای یادگیری: هر چقدر بیشتر بدونی، بیشتر می فهمی که چقدر چیزهای بیشتری هست که باید یاد بگیری! این یه چرخه بی پایانه. هرچه دانش و درکت از یه موضوع بیشتر می شه، عطشت برای یادگیری عمیق تر هم بیشتر می شه. پس هیچ وقت فکر نکن که همه چیز رو بلدی.
5. زندگی در حال، اما تفکر برای فردا: تو فقط رهبر امروز نیستی، بلکه رهبر فردا، هفته بعد، ماه بعد و حتی سال های بعدی. یه رهبر واقعی باید بتونه هم تو حال زندگی کنه و چالش های امروز رو مدیریت کنه، و هم نگاهش به آینده باشه و برایش برنامه ریزی کنه. باید یه چشم انداز بلندمدت داشته باشه و بدونه تیمش رو به کجا می خواد ببره.
6. حرکت شجاعانه به جلو با وجود تردید: تردید همیشه هست و جزئی از مسیر رهبریه. اما حقوق یه رهبر، بسته به توانایی اش در مقابله با همین تردیدهاست. بِتی بِندِر، رئیس سابق کتابخانه، می گه: «هر کار ارزشمندی که من انجام داده ام، تا حد مرگ من رو می ترسوند.» پس نترس، با وجود شک و تردید، شجاعانه به جلو قدم بردار و تصمیم بگیر.
7. موفقیت های امروز، تضمین کننده فردا نیستند: هیچ موفقیتی دائمی نیست و هیچ چیزی تضمین شده نیست. ممکنه چیزی که دیروز تو رو به اوج رسونده، فردا دیگه جواب نده. برای اینکه همیشه موفق باشی، باید مهارت هات رو دائم تقویت کنی و برای آینده بهتر برنامه ریزی کنی.

نگاهی به درون: گسترش بینش و دیدگاه رهبری

برای اینکه یه رهبر عالی باشی، باید بتونی دیدگاه و بینشت رو نسبت به دنیا، آدم ها و خودت، وسیع تر کنی. این یعنی باید به خودت زمان بدی و با چند تا سوال مهم، خودت رو به چالش بکشی:

• بیاموزید: از خودت بپرس آخرین باری که یه چیز جدید یاد گرفتی، کی بود؟ اگه مدت زیادی ازش می گذره، باید یه فکری به حالش کنی. یادگیری دائمی، کلید گسترش بینشه.
• تجربه کنید: آخرین تجربه تازه ت چی بود؟ آخرین باری که از منطقه راحتیت خارج شدی و یه کار جدید رو امتحان کردی؟ تجربه کردن، دریچه های جدیدی رو به روی فکرت باز می کنه.
• کشف کنید: چه زمانی برای اولین بار یه چیزی رو کشف کردی؟ یه ایده جدید، یه راه حل تازه، یا حتی یه جنبه ناشناخته از خودت؟ کشف کردن، حس کنجکاوی رو تو وجودت زنده نگه می داره.
• وسیع بنگرید: آخرین باری که یه چیزی توجهت رو جلب کرد و دیدگاهت رو حسابی گسترش داد، کی بود؟ شاید یه کتاب، یه فیلم، یه مکالمه، یا حتی یه منظره طبیعی. دید وسیع، تو رو از حصار افکار محدود خارج می کنه.

این تمرین های درونی، بهت کمک می کنن تا دائم در حال رشد و تحول باشی و از یه رهبر معمولی، به یه رهبر با بینش عمیق و وسیع تبدیل بشی. یادت باشه، رهبری اول از همه یه سفر درونیه.

۱۱ تغییر بنیادی رهبری از دیدگاه جان ماکسول (Leadershifts)

حالا می رسیم به اصل مطلب! جان ماکسول تو کتاب «تغییر شیوه رهبری» خودش، ۱۱ تغییر بنیادی رو معرفی می کنه که به قول خودش، «رهبر شیفت» (Leadershift) نام دارن. این تغییرات نیاز به تلاش عمدی و آگاهانه دارن و اگه بتونی اون ها رو تو خودت ایجاد کنی، می تونی طرز فکر، کردار و سبک رهبری ت رو به سطح جدیدی برسونی. اینا صرفاً تئوری نیستن، بلکه یه نقشه راه برای رشد واقعی و عملیه:

تغییر ۱: از تک نوازی به رهبری ارکستر (From Soloist to Conductor)

قبلاً رهبرا فکر می کردن باید خودشون همه کارها رو انجام بدن و همه مسئولیت ها رو گردن بگیرن. اما ماکسول می گه این تفکر مال گذشته ست. به قول زیگ زیگلار، سخنران انگیزشی معروف: «شما می تونید به هر چیزی که تو زندگی می خواهید برسید، به شرط اینکه به دیگران کمک کنید تا به خواسته هاشون برسن.» این جمله یه حقیقت بزرگ رو نشون می ده: دستاوردهای بزرگ سازمانی، نتیجه کار تیمی و تلاش خیلی هاست، نه فقط یه نفر. یه رهبر واقعی از یه «انجام دهنده مستقیم» به یه «برنامه ریز و هدایت گر فعالیت های تیمی» تبدیل می شه. یعنی دیگه قرار نیست همه کارها رو خودت بکنی، بلکه باید مطمئن بشی که هر عضو تیمت، بهترین خودش رو ارائه می ده و کارایی لازم رو داره. باید رو توانمندسازی و افزایش حرفه ای گری تیمت تمرکز کنی و برای پیشرفت اونا هر کاری که از دستت برمیاد، انجام بدی.

تغییر ۲: از اهداف به پیشرفت (From Goals to Growth)

هدف داشتن خوبه، اما اگه اهدافت فقط نتیجه محور باشن و به رشد شخصی و سازمانی توجه نکنی، به جایی نمی رسی. ماکسول تأکید می کنه که پیشرفت شخصیتی یعنی بهتر شدن، و این از هر چیزی مهم تره. یعنی باید اهدافی رو تعیین کنی که رشد رو تو اولویت قرار بدن. مثلاً به جای اینکه فقط بگی «امسال باید فلان مقدار فروش داشته باشیم»، بگی «امسال باید تیم فروش ما مهارت های جدید X رو یاد بگیره و برای ارائه بهتر، پیشرفت کنه.» این یعنی تمرکز روی فرآیند رشد، نه صرفاً رسیدن به یه نقطه پایانی. هم برای خودت، هم برای شرکتت و هم برای کارمندات باید دنبال پیشرفت مستمر باشی.

تغییر ۳: از مزایا به ارزش ها (From Perks to Value/Service)

خیلی ها دوست دارن رهبر بشن، اما دلایلشون اشتباهه. اونا دنبال قدرت، دفتر بزرگ تر و پول بیشترن. می خوان رهبر باشن تا «چیزی به دست بیارن»، نه اینکه «خدمت کنن». اما رهبران حقیقی، انگیزه شون رو تو خدمتی که ارائه می دن پیدا می کنن. اونا به جای اینکه دنبال کسب امتیاز و قدرت شخصی باشن، رو ایجاد مشارکت و افزودن ارزش برای دیگران تمرکز می کنن. یعنی دیگه این نیست که چقدر گیرت میاد، بلکه اینه که چقدر می تونی به بقیه کمک کنی و چقدر ارزشمندی رو به تیم و سازمانت اضافه کنی. انگیزه باید از درون بیاد، از علاقه به خدمت و ایجاد تاثیر مثبت.

تغییر ۴: از خشنود کردن به چالش کشیدن (From Pleasing to Challenging)

بعضی از رهبرا نگرانن که کارمنداشون دوستشون نداشته باشن، برای همین سعی می کنن همیشه همه رو خوشحال نگه دارن. اما ماکسول می گه این راه رهبری نیست. تو در مقام رهبر هستی، نه دوست. نمی تونی و نباید سعی کنی همه رو خوشحال کنی. ارتباط موثر یه رهبر، شامل به چالش کشیدن کارکنان برای رشده، نه فقط خوشحال نگه داشتن اونا. این یعنی باید محیطی رو ایجاد کنی که توش چالش و بازخورد سازنده پذیرفته بشه، حتی اگه ممکنه اولش سخت باشه. هدف، کمک به افراد برای رسیدن به پتانسیل کاملشونه، حتی اگه این مسیر با کمی ناراحتی یا تلاش بیشتر همراه باشه. یه رهبر خوب، جرأت می کنه واقعیت رو بگه و آدم ها رو برای بهتر شدن به چالش بکشه.

تغییر ۵: از حفظ کردن به خلق کردن (From Maintaining to Creating)

گرایش طبیعی خیلی از رهبرا اینه که سنت ها و وضع موجود رو حفظ کنن. «اینجا همیشه همین جوری بوده» شعار اوناست. اما دنیای امروز روی خلاقیت و نوآوری متمرکزه. یه رهبر مدرن باید همیشه از خودش بپرسه: «چرا راه بهتری رو امتحان نکردیم؟» یا «چرا باید این کار رو به روش قدیمی انجام بدیم؟» این یعنی باید از منطقه امن فکری که «هر روز همین کار رو انجام می دم» به منطقه خلاقیت که «به ذهنم فشار میارم تا در مورد چیزی که تا حالا فکر نکردم، بیندیشم» حرکت کنی. باید همیشه دنبال ایده های جدید باشی، از چارچوب ها خارج بشی و روحیه پرسشگری رو تو تیمت تقویت کنی. خلق کردن، یعنی نوآوری، یعنی دیدن فرصت ها و ایجاد راه حل های جدید.

تغییر ۶: از بالا رفتن از نردبان به ساختن نردبان (From Climbing to Building Ladders)

آدم های جاه طلب معمولاً دنبال اینن که خودشون چطور از نردبان ترقی بالا برن. اما رهبران باهوش می دونن که یه هدف والاتر از رسیدن به قله برای خودشون وجود داره، و اون هم کمک کردن به دیگرانه. این یعنی تمرکزت رو از پیشرفت شخصی خودت، به کمک کردن به بقیه برای پیشرفت تغییر بدی. باید یه «رهبر هدایت کننده» بشی و برای موفقیت و رشد دیگران تلاش کنی. مربی گری، منتورینگ و ایجاد فرصت های رشد برای اعضای تیمت، از وظایف اصلی یه رهبر تو این مرحله ست. باید نردبان بسازی تا بقیه هم بتونن بالا برن و به قله برسن. به این می گن «رهبری خدمتگزار» (Servant Leadership).

تغییر ۷: از هدایت کردن به ایجاد رابطه (From Direction to Connection)

تو طول تاریخ، رهبری یه سیستم «از بالا به پایین» و «فرماندهی و کنترل» بوده. رهبر دستور می داد و بقیه اجرا می کردن. اما امروز دیگه این مدل جواب نمی ده. رهبری مدرن، بیشتر مبتنی بر مشارکت و ایجاد رابطه قویه. دیگه این نیست که فقط جواب بدی، بلکه باید سوالات تاثیرگذار بپرسی و فعالانه به حرف های تیمت گوش بدی. «من مسئولم نه تو» باید تبدیل بشه به «ما با هم مسئولیم.» باید یه سیستم مبتنی بر همکاری و توانمندسازی ایجاد کنی، جایی که همه احساس کنن صدایشان شنیده می شه و مشارکتشون ارزشمنده. این یعنی ساختن پلی از ارتباطات عمیق و معنادار با اعضای تیمت.

تغییر ۸: از یکنواختی به تنوع (From Uniformity to Diversity)

قبلاً تیم ها اغلب از آدم هایی با مهارت ها و دیدگاه های مشابه تشکیل می شدن. اما الان «تنوع» حرف اول رو می زنه. هاروارد بیزینس ریویو، یه تیم رو این جوری تعریف می کنه: «چند نفر با استعدادهای مکمل که برای هدفی خاص دور هم جمع شدن.» این یعنی باید ارزش تنوع استعدادها، دیدگاه ها، پیش زمینه ها و فرهنگ های مختلف رو تو تیمت درک کنی. آبراهام لینکلن، رئیس جمهور آمریکا، تو جنگ داخلی از هیئت هایی با عقاید متفاوت استفاده می کرد تا بهترین تصمیم ها رو بگیره. وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا تو جنگ جهانی دوم، از مشورت های سیاسی مقامات مختلف بهره می برد. پس تو هم باید تیمت رو از آدم های متنوع تشکیل بدی و از ایده های مختلفشون استفاده کنی. این تنوع باعث خلاقیت بیشتر و راه حل های نوآورانه تر می شه.

تغییر ۹: از اقتدار موقعیتی به اقتدار اخلاقی (From Positional to Moral Authority)

اگه تنها دلیل تاثیرگذاریت اینه که «تو رئیس هستی» و یه عنوان مدیریتی داری، پس داری از «اقتدار موقعیتی» استفاده می کنی. اما این نوع اقتدار معمولاً موقتیه و خیلی عمیق نیست. ماکسول می گه: «موقعیت شما به عنوان رهبر خود به خود تاثیرگذار نیست و بسته به اینه که شما چه کسی هستید، تا اینکه چه موقعیتی دارید.» اقتدار واقعی، «اقتدار اخلاقیه». این یعنی تاثیرگذاریت نه به خاطر عنوانی که داری، بلکه به خاطر شخصیتت، صداقتت، ارزشهات و اعتمادی که تو دل بقیه ایجاد کردی. باید الگو باشی، به حرف هایی که می زنی عمل کنی و یه فضای پر از اعتماد رو بسازی. این نوع اقتدار از درون آدم ها می جوشه و بسیار پایدارتر و عمیق تره.

تغییر ۱۰: از رهبر آموزش دیده به رهبر تحول آفرین (From Trained to Transformational Leader)

این یکی از بزرگ ترین و مهم ترین تغییراته. یه رهبر آموزش دیده شاید بتونه کارها رو خوب انجام بده و تیم رو مدیریت کنه، اما یه رهبر تحول آفرین، مردم رو به سمت رویاهاشون سوق می ده، اونا رو آموزش می ده و کمک می کنه تا به بهترین نسخه از خودشون تبدیل بشن. این رهبرا تاثیر مثبتی روی زندگی مردم می ذارن و برای ساختن آینده ای بهتر برای بقیه، از هیچ تلاشی دریغ نمی کنن. اونا با اعتماد به نفس هستن و تیمشون رو برای پیشرفت شجاع می کنن. رهبران تحول آفرین، همیشه دنبال اتفاقات بزرگ تر هستن و به قول جیمز کالینز و جری پوراس، رو «اهداف روشن و بزرگ» تمرکز می کنن. اینا فقط یه شغل نیست، بلکه یه رسالته.

تغییر ۱۱: از شغل به رسالت (From Career to Calling)

این آخرین و عمیق ترین تغییره. خیلی از مردم به صورت اتفاقی وارد یه شغل می شن، بدون اینکه واقعاً بهش علاقه داشته باشن. اما رهبران حقیقی، کاری رو که انجام می دن، فراتر از یه شغل می بینن؛ برای اونا یه «رسالته». یعنی یه شور و اشتیاق عمیق و یه هدف بزرگ تر، کارشون رو معنی دار می کنه. کشف کردن این رسالت شخصی، نیازمند درک بالایی از خودت و جهان اطرافت هست. وقتی کارت رو به چشم یه رسالت ببینی، دیگه صبح ها با اکراه از خواب بیدار نمی شی، بلکه پر از انگیزه و شور و شوق برای انجام کارات هستی. باید در مسیر درست قدم برداری و نه تنها خودت رو پیدا کنی، بلکه دیگران رو هم کنار خودت داشته باشی تا با هم به این رسالت مشترک عمل کنید. این یعنی یافتن معنا و هدف عمیق در رهبری، که فراتر از هرگونه مزایا یا موقعیت شغلیه.

نتیجه گیری: چگونه یک Leadershifter شویم؟

خب، تا اینجا دیدیم که دنیای رهبری چقدر تغییر کرده و جان ماکسول با کتاب «تغییر شیوه رهبری»، چه نقشه راهی برای موفقیت تو این دنیای جدید بهمون ارائه می ده. این ۱۱ درس بنیادی، مثل یه قطب نما هستن که بهمون نشون می دن از کجا شروع کنیم و به کجا برسیم. از اینکه یه «تک نواز» باشیم و بخوایم همه کارها رو خودمون انجام بدیم، تا اینکه تبدیل بشیم به یه «رهبر ارکستر» و از توانایی های تیممون نهایت استفاده رو ببریم. از تمرکز روی اهداف صرفاً نتیجه محور، به اهمیت دادن به رشد و پیشرفت مداوم. از اینکه دنبال مزایای شخصی باشیم، تا اینکه ارزش آفرینی و خدمت رو در اولویت قرار بدیم.

یادمون باشه که رهبری یه سفر بی انتهاست. هیچ خط پایانی برای یادگیری و پیشرفت وجود نداره و هیچ الگوی کاملی هم برای رهبری نیست که بتونی بهش برسی. هر چقدر بیشتر یاد می گیریم، بیشتر می فهمیم که هنوز چقدر چیزهای بیشتری برای یادگیری هست. این ۱۱ تغییر، فقط یه شروع ان. اونا از ما می خوان که دائم در حال تکامل باشیم، ذهن باز داشته باشیم، از منطقه راحتی مون بیایم بیرون و شجاعانه به سمت جلو حرکت کنیم، حتی اگه کمی تردید داشته باشیم.

پس اگه می خوای یه رهبر واقعی تو دنیای امروز باشی، همین الان شروع کن. می تونی از یکی از این ۱۱ تغییر که برات مهم تره شروع کنی و کم کم اون رو تو خودت پرورش بدی. مهم اینه که شروع کنی و پیوسته باشی. این کتاب «تغییر شیوه رهبری» یه راهنمای عملی و الهام بخشه برای هر کسی که می خواد خودش رو به بهترین نسخه از یه رهبر تبدیل کنه. اگه دوست داری عمیق تر بشی و همه جزئیات و مثال های جان ماکسول رو بخونی، پیشنهاد می کنم حتماً نسخه کامل کتاب رو تهیه کنی و از خوندنش لذت ببری. یادمون باشه، آینده رهبری از همین امروز شروع می شه و ما هر لحظه فرصت داریم که خودمون رو برایش آماده کنیم. حالا نوبت توئه، کدوم تغییر رو اول از همه تو خودت ایجاد می کنی؟